PRAWO OPCJI INACZEJ

autor: Jacek Szmalenberg - członek OSKZP, przedstawiciel zamawiającego

Zaczynamy od zdefiniowania prawa opcji.

Zgodnie z wyrokiem ETS (obecnie Trybunał Sprawiedliwości UE) z 16 grudnia 1975r (TS 40/73 ECR 1975/10/01663) zdefiniowano

" w zakresie, w jakim prawo opcji działa w umowie zawartej przez zamawiającego stanowi klauzulę umożliwiającą zakup dodatkowych ilości za cenę już ustaloną".

Czyli jest to potwierdzenie, że można w ramach zamówienia opcjonalnego zakupić dodatkowy asortyment - taki sam jak w zamówieniu podstawowym.

W obiegu funkcjonują dwa rozbieżne stanowiska:

Stanowisko 1 - prawo opcji to prawo rozszerzenia zamówienia podstawowego o pewne usługi lub dostawy, które towarzyszą zamówieniu podstawowemu (wg komentarza do Pzp , wyd. 5 2012).

Stanowisko 2 - opcja może dotyczyć wolumenu zamówienia (czyli zwiększenia ilości zamawianych towarów) (komentarz do Pzp - suplement aktualizacyjny 2007).

W celu rozstrzygnięcia sporu wskazane jest posiłkować się wyrokiem KIO z 25 kwietnia 2013r. (KIO 827/13, KIO 832/13), gdzie określono, że "prawo opcji może dotyczyć usług towarzyszących pod warunkiem, że mieszczą się one w zakresie zamówienia, jak i usług czy dostaw podstawowych przez zaplanowanie ich większej ilości".

Wobec powyższego oba stanowiska są właściwe.

Prawo opcji może dotyczyć zarówno sytuacji przedstawionej jako stanowisko 1, jak również stanowisko 2.

Pozostaje jeszcze do uszczegółowienia wielkość opcji.

Wyrok KIO z 16 lipca 2012 r. (KIO 1337/12, KIO 1349/12, KIO 1353/12) określa, iż zamówienie podstawowe nie może stanowić mniejszej części w skali całego zamówienia. Opcja nie może stanowić przeważającej części w całym zamówieniu. Idąc dalej - zgodnie z wyrokiem KIO z 29 stycznia 2014r (KIO 69/14) można przyjąć, iż opcja może stanowić zwiększenie asortymentu w stosunku do zamówienia podstawowego do 100 %.